۲ آب‌بندان در مازندران به جمع آثار ملی طبیعی اضافه شد

بر اساس آمار رسمی مساحت کل آب بندان های مازندران ۱۸ هزار هکتار است.

آب بندان ها به عنوان سازه سنتی تامین آب کشاورزی مازندران نقش تعیین کننده ای در جذب روان آب و بارندگی های پاییزی دارند و از آن جایی که این سازه ها طبق مقررات فقط با هدف تامین آب کشاورزی زراعی ایجاد شده است، هر گونه بهره برداری جانبی بویژه آبزی پروری از آن نباید اصل تامین آب زراعی را که عمدتا برای شالیزاری است، تحت شعاع قرار دهد.

آبگیری به موقع و مدیریت آب آب بندان ها در مازندران از آن جهت مورد تاکید همه کارشناسان و شالیکاران است که به ازای هر هکتار آب بندان تا پنج هکتار از اراضی شالیکاری مشروب می شود.

وی با اشاره به منظر زیبایی طبیعی، تنوع زیستی و زیستگاه پرندگان را از جمله شاخص‌های ثبت این آثار برشمرد و افزود: در حال حاضر مازندران ۹۵ اثر ملی طبیعی ثبت شده در وزارت میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری دارد که از این تعداد پیشتر یک آب بندان دیگر به نام “تالاب نیلوفر”واقع در شهرستان بابل نیز ثبت ملی طبیعی شده است.

مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری مازندران ثبت طبیعی ملی آثار طبیعی در هر نقطه از کشور بمنظور حفاظت و صیانت از این فضاها که غالبا در معرض تخریب قرار دارند دانست.

وی گفت: ۲ آب بندان تازه ثبت شده نیز از جمله مکان هایی هستند که بدلیل نزدیکی با محیط های شهری در معرض خطر تخریب افراد قرار داشت که با ثبت آن بخش بیشتری از این مشکلات برطرف می شود.

برزگر گفت: آبشار اسکلیگ سوادکوه شمالی، درخت بلوط جوربند بهشهر، ۲درخت چنار در اسکاربین نکا، کجور نوشهر و رویشگاه پیچک خزری رویان نیز ازابتدای امسال در لیست آثار طبیعی ملی جای گرفته و تحت حفاظت قرار دارد.

مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری مازندران گفت: البته مستند سازی و مستند نگاری و معرفی و حفاظت از این رویدادها و آثار در حافظه تاریخی کشور، از وظایف میراث‌فرهنگی است اما معرفی، حفاظت و تبیین اهمیت حفاظت از این آثار به‌عنوان سرمایه ملی نیازمند تعامل، حمایت و همکاری تمامی دستگاه‌ها و نهادهای اجرایی و مردم است.

وی همچنین از ارسال ۱۳ پرونده آثار طبیعی مازندران به شورای ملی میراث طبیعی وزارت میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری در سال جاری خبر داد و گفت: تاکنون هفت جلسه برای بررسی ثبت ملی طبیعی مازندران برگزار شد.