انحلال و تصاحب شرکت‌های خصوصی: دغدغه‌ای جدی در سال جهش تولید با مشارکت مردم

به گزارش ندای مردم  دو استان ،در این فعال اجتماعی و رسانه ی آمده است ،آقای دکتر عین‌اللهی، به نظر می‌رسد کلاه عین‌الله باقرزاده پشم بیشتری داشت! دستور می‌دهید، اما اجرا نمی‌شود!

درست است که در سال “جهش تولید با مشارکت مردم”، انتظار می‌رود شاهد رونق و شکوفایی بخش خصوصی باشیم. اما متأسفانه، شاهد انحلال و غصب شرکت‌های خصوصی پربازده توسط برخی نهادها و افراد هستیم که این امر نه تنها به امنیت اقتصادی کشور لطمه می‌زند، بلکه آرامش روانی مردم را نیز تحت الشعاع قرار می‌دهد.

نمونه بارز این موضوع، ماجرای بیمارستان محب مهر است. در حالی که انتظار می‌رفت دولت در این سال از بخش خصوصی در حوزه سلامت حمایت کند، شاهد تصمیم به انحلال بخش‌هایی از این بیمارستان توسط رئیس دانشگاه علوم پزشکی ایران هستیم. این اقدام نه تنها به ضرر بیماران و جامعه است، بلکه شغل و امنیت شغلی پرسنل بیمارستان را نیز به خطر می‌اندازد.

پرسنل بیمارستان محب مهر در دوران کرونا جانانه تلاش کردند و “مدافعان سلامت” شناخته می‌شدند. اما در دوران پساکرونا، به نظر می‌رسد به “خار در گلو” تبدیل شده‌اند و شغل خود را در معرض تهدید می‌بینند.

این موضوع نشان می‌دهد که نقش تسهیل‌گری و حمایت‌گری دولت در قبال بخش خصوصی تا چه حد نادیده گرفته شده است. در حالی که دولت باید مشوق سرمایه‌گذاری و توسعه بخش خصوصی باشد، شاهد اقداماتی هستیم که مانع از فعالیت و رشد این بخش می‌شود.

آقای دکتر عین‌اللهی، وزیر بهداشت، در این زمینه مسئولیت دارد و باید به این موضوع رسیدگی کند. ایشان باید دستور خود مبنی بر عدم انحلال بخش‌هایی از بیمارستان محب مهر را پیگیری کند و از تضییع حقوق پرسنل و بیماران این بیمارستان جلوگیری کند.

توسعه پایدار بدون مشارکت مردم امکان‌پذیر نیست. دولت باید به جای غصب و انحلال شرکت‌های خصوصی، از آنها حمایت کند و زمینه را برای فعالیت و رشد آنها فراهم کند.

در نهایت، امیدواریم مسئولان امر به این موضوع توجه جدی داشته باشند و برای حل مشکل بیمارستان محب مهر و سایر موارد مشابه اقدام کنند.
انتظار برخورد با این قشر از متجاوزان به امنیت اقتصادی کشور و آرامش روانی مردم به حق، مطالبه‌ای بجاست.

البته سکوت انجمن های صنفی و منفعل بودن سازمان نظام پرستاری در جلوگیری از تضییع حقوق پرسنل خدوم درمانی جای تامل دارد و قطعا این بی تفاوتی دلیل عدم اقبال و عدم رشد احزاب، اصناف و انجمن ها خواهد بود.