دورنمایی از توسعه و مدیریت در شهرستان سواد کوه شمالی(قسمت اول)

به گزارش پایگاه خبری ندای مردم دو استان ، متن یادداشت به این شرح است:

امروزه کیفیت زندگی شهری و ارتقای آن به هدف اصلی بسیاری از سیاستها، برنامه ها و اقدامات مدیران شهری تبدیل شده است و به عنوان شاخص چوی از عملکرد تصمیم گیران و مدیران مورد استفاده قرار می گیرد. امید است که با عنایت به این موضوع مدیران شهری اقدامات مناسب تر و بهتری انجام دهند، زیرا شیرگاه شهری با مردمانی نجیب و با فرهنگ است، اما متاسفانه فاقد کمترین امکانات اولیه!

شیرگاه مرکز شهرستان سوادکوه شمالی در استان مازندران است که از جنوب به شهرستان سوادکوه و از شمال به شهرستان قائم شهر راه دارد. این شهر همچنین از سمت شرق به شهرستان ساری و از سمت غرب به شهرستان بابل متصل است.

متاسفانه بنا به دلایلی که در این یادداشت عنوان می شود، شیرگاه در زمینه توسعه شهری و استفاده از ظرفیتها و پتانسیلهای موجود در وضعیت نابسامانی به سر می برد. در این مقاله سعی بر آن شده تا به بررسی معضلات مدیریتی و دلایل عدم توسعه یافتگی این شهر پرداخته شود و راهکارها و ایده هایی نیز در جهت بهبود وضع موجود به رشته تحریر در بیاید.

با توجه به مقدمه فوق الذکر؛ سوالاتی مطرح می شود که:

۱) چرا با وجود پیشرفتهای روزمره در تمام عرصه های این شهر با مشکل سوء مدیریت دست و پنجه نرم می کند؟

۲) چرا هیچ گاه مدیریت مداوم و یکپارچه ای در این شهر وجود نداشته است؟

۳) آیا مسئولان و مدیران این شهر تعریف درست و جامعی از مدیریت دارند؟

۴) مشکلات و معضلات اصلی شیرگاه در چه حوزه هایی است؟

۵) میزان رضایت شهروندان از وضعیت موجود تا چه حد است؟

۶) آیا مدیران شهری تلاشی برای ایجاد وضعیت مطلوب انجام داده اند؟

و سوالات بسیار فراوان دیگر…

قبل از ورود به موضوع باید تعریف درستی از مدیریت شهری داشته باشیم تا بتوانیم با توجه به این تعریف مسائل و مشکلات موجود در شهر را مورد بررسی قرار می دهیم.

برایان مک لین یکی از نخستین نظریه پردازان در سال ۱۹۷۳ مفهوم حکمرانی و مدیریت شهر را مطرح کرده است: حکومت شهری باید نسبت به روندهای تغییر در شهر پاسخ گو تر باشد. اقداماتش با مسائل شهری و تحول آنها مناسب تر باشد، نسبت به اجتماع مسئول و پاسخ گو تر و به عموان بخش مهمی از نظام یادگیری اجتماعی بهتر عمل کند و سرانجام نقش مهمی در پیش بینی، کشف و استقبال از آینده ایفا کند.

بنابراین مدیریت شهری اهدافی عبارتند از:

۱- تامین توسعه همه جانبه و پایدار
۲- عدالت اجتماعی
۳- مدیریت مشارکتی را با تاکید جامعه مدنی، دموکراسی، ارزشهای بومی و محلی و اعتقاد به خرد جمعی دنبال کند.

اساسی ترین هدف مدیریت شهری، بهبود کیفیت زندگی و ارتقای سطح رفاه و رضایتمندی شهروندان است و در مجموع مدیریت خوب شهری را می توان شیوه و فرایند اداره امور شهری با مشارکت و تعامل سازنده بخش های دولتی، خصوصی، مدنی و سمن های اجتماعی(NGO) به منظور نیل به شهر سالم با کیفیت زندگی بالا و توسعه ی پایدار شهری تعریف کرد.

تفکر و عمل بر اداره امور شهر را میتوان همزاد پدیده ی شهرنشینی در زندگی و تاریخ انسان دانست، بنابراین مفهوم نا آشنایی نیست.

متاسفانه هیچگاه در این شهر مشکلات و نیازمندیهای شهری آسیب شناسی و اولویت بندی نشده اند تا جایی که زیر ساختهای موجود در حد بسیار پایینی قرار دارند و هرگز برای بهبود وضعیت موجود اقدام مفید و سازنده ی انجام نگرفته است. به زبان ساده تر هیچگاه مدیران شهری اقدام به تدوین برنامه جامع شهری در راستای رسیدن به توسعه پایدار و همه جانبه نکرده اند.

ادامه دارد…